De NVVE wil graag meer per e-mail met haar leden communiceren. Dat is milieuvriendelijker, goedkoper en sneller dan per post. Het gaat bijvoorbeeld om nieuwsbrieven, maar ook om uitnodigingen voor onze bijeenkomsten bij u in de buurt. Heeft u uw e-mailadres nog niet opgegeven of wilt u controleren of we wel het juiste adres hebben? Ga op de website nvve.nl naar Mijn NVVE en pas uw gegevens aan.
Daar kunt u aangeven dat u:
• wilt deelnemen aan ons ledenpanel
• per mail uitnodigingen wilt krijgen
• de tweewekelijkse nieuwsbrief wilt ontvangen
• ons kwartaalblad Relevant voortaan uitsluitend digitaal wenst te ontvangen
Hartelijk dank voor uw medewerking!
R E D A C T I O N E E L
Natasja schreef een boek over haar strijd met het leven
Van helpen bij leven naar ondersteunen bij doodswens
Psychiatrie worstelt met het zelfgekozen levenseinde
Acht vragen over orgaandonatie na euthanasie
De specialist vindt haar nog te goed
‘Hospice is geen eindstation voor wie dat maar wil’
‘Blinde vlek voor stoppen met eten en drinken’
Het zorginfarct kan nog worden voorkomen
Verder in dit nummer:
Fransien van ter Beek | NVVE-Nieuws |
In de Regiestoel | In Beeld | De Vrijwilliger |
NVVE-Diensten
I N H O U D
In het vakblad Villamedia voor journalisten luidde psychiater Sisco van Veen onlangs de noodklok. Euthanasieverzoeken van mensen op basis van psychisch lijden krijgen volgens hem wel heel veel aandacht. Het stoorde hem dat in de media telkens de nadruk wordt gelegd op de ondraaglijkheid van het psychische lijden, dat de vaste psychiater altijd twijfelt of niet meewerkt en dat er een taboe zou rusten op euthanasie in de ggz. Van Veen eindigt zijn betoog met een opmerkelijke oproep: ‘Het zou goed zijn als Nederland de ggz enige tijd en rust gunt om een veilige en zorgvuldige koers te bepalen.’ Ofwel: schrijf er maar even niet over.
Ook Relevant besteedt geregeld aandacht aan het zelfgekozen levenseinde bij mensen met psychische problematiek. Dat doen we vooral omdat uit hun persoonlijke verhalen vrijwel altijd het diepgewortelde gevoel naar boven komt dat zij niet serieus worden genomen; in de spreekkamer wordt de doodswens angstvallig weggestopt. Liever oppert de behandelend psychiater nieuwe methodieken of andere medicatie. Daar staat tegenover dat Sisco van Veen terecht concludeert dat we ‘alleen door zorgvuldig te werk te gaan de kans op pijnlijke dwalingen waar we later spijt van krijgen, minimaliseren’. In deze Relevant belichten we daarom nogmaals de dilemma’s die het onderwerp zo ingewikkeld kunnen maken.
Daarnaast is er aandacht voor orgaandonatie na euthanasie. Vlak voor haar overlijden vertelde Helene aan Relevant over haar wens om organen te doneren: ‘Dat ik mijn dierbaren moet achterlaten, is vele malen groter dan wat er na mijn overlijden met mijn lichaam gebeurt. Dat maakt deze keuze voor mij eigenlijk heel makkelijk.’ We leggen uit waarom orgaandonatie na euthanasie nog weinig voorkomt, maar er worden wel degelijk stappen gemaakt.
Ook gaat het in deze Relevant over stoppen met eten en drinken als methode om het overlijden te bespoedigen. Steeds vaker wordt die wens kenbaar gemaakt, ook bij medewerkers van hospices. Zij worstelen met zo’n vraag, want was het hospice niet bedoeld voor het begeleiden van mensen die terminaal zijn? Hospices sluiten niet hun ogen voor dit onderwerp, maar gaan intern de discussie aan.
Dick Bosscher, eindredacteur
De NVVE wil graag meer per e-mail met haar leden communiceren. Dat is milieuvriendelijker, goedkoper en sneller dan per post. Het gaat bijvoorbeeld om nieuwsbrieven, maar ook om uitnodigingen voor onze bijeenkomsten bij u in de buurt. Heeft u uw e-mailadres nog niet opgegeven of wilt u controleren of we wel het juiste adres hebben? Ga op de website nvve.nl naar Mijn NVVE en pas uw gegevens aan.
Daar kunt u aangeven dat u:
• wilt deelnemen aan ons ledenpanel
• per mail uitnodigingen wilt krijgen
• de tweewekelijkse nieuwsbrief wilt ontvangen
• ons kwartaalblad Relevant voortaan uitsluitend digitaal wenst te ontvangen
Hartelijk dank voor uw medewerking!
In het vakblad Villamedia voor journalisten luidde psychiater Sisco van Veen onlangs de noodklok. Euthanasieverzoeken van mensen op basis van psychisch lijden krijgen volgens hem wel heel veel aandacht. Het stoorde hem dat in de media telkens de nadruk wordt gelegd op de ondraaglijkheid van het psychische lijden, dat de vaste psychiater altijd twijfelt of niet meewerkt en dat er een taboe zou rusten op euthanasie in de ggz. Van Veen eindigt zijn betoog met een opmerkelijke oproep: ‘Het zou goed zijn als Nederland de ggz enige tijd en rust gunt om een veilige en zorgvuldige koers te bepalen.’ Ofwel: schrijf er maar even niet over.
Ook Relevant besteedt geregeld aandacht aan het zelfgekozen levenseinde bij mensen met psychische problematiek. Dat doen we vooral omdat uit hun persoonlijke verhalen vrijwel altijd het diepgewortelde gevoel naar boven komt dat zij niet serieus worden genomen; in de spreekkamer wordt de doodswens angstvallig weggestopt. Liever oppert de behandelend psychiater nieuwe methodieken of andere medicatie. Daar staat tegenover dat Sisco van Veen terecht concludeert dat we ‘alleen door zorgvuldig te werk te gaan de kans op pijnlijke dwalingen waar we later spijt van krijgen, minimaliseren’. In deze Relevant belichten we daarom nogmaals de dilemma’s die het onderwerp zo ingewikkeld kunnen maken.
Daarnaast is er aandacht voor orgaandonatie na euthanasie. Vlak voor haar overlijden vertelde Helene aan Relevant over haar wens om organen te doneren: ‘Dat ik mijn dierbaren moet achterlaten, is vele malen groter dan wat er na mijn overlijden met mijn lichaam gebeurt. Dat maakt deze keuze voor mij eigenlijk heel makkelijk.’ We leggen uit waarom orgaandonatie na euthanasie nog weinig voorkomt, maar er worden wel degelijk stappen gemaakt.
Ook gaat het in deze Relevant over stoppen met eten en drinken als methode om het overlijden te bespoedigen. Steeds vaker wordt die wens kenbaar gemaakt, ook bij medewerkers van hospices. Zij worstelen met zo’n vraag, want was het hospice niet bedoeld voor het begeleiden van mensen die terminaal zijn? Hospices sluiten niet hun ogen voor dit onderwerp, maar gaan intern de discussie aan.
Dick Bosscher, eindredacteur
R E D A C T I O N E E L