Ik wil alle leden van onze vereniging bedanken voor hun inzet en betrokkenheid bij ons werk. Zonder u hadden we niet bereikt waar we nu staan. En ik roep iedereen op om zich bij ons aan te sluiten. Laten we samenwerken om een toekomst te creëren waarin het zelfbeschikkingsrecht van mensen centraal staat en waarin iedereen die dat wil, de kans krijgt om op een humane manier te sterven. •
Wij blijven ons daar sterk voor maken, want wie doet dat als wij het niet doen? We zijn aanjager van het verbeteren van de palliatieve zorg, zodat mensen met een ongeneeslijke ziekte de beste zorg en ondersteuning krijgen en hun leven op een waardige manier kunnen beëindigen als dat hun wens is. Daarover zult u dit jaar meer van ons horen. We stimuleren de verbetering van de geestelijke gezondheidszorg, zodat mensen die lijden aan een psychiatrische aandoening de juiste zorg krijgen en niet worden gedwongen om te lijden. Ook daarover hebben we dit jaar nieuws. We blijven strijden voor het recht op zelfbeschikking en een humane dood voor iedereen die dat wenst. En we ijveren voor een samenleving waarin het levenseinde een persoonlijke keuze is die gerespecteerd wordt en de hulp daarbij als een mensenrecht wordt gezien.
Hoe mooi zou het zijn als we ons in de toekomst kunnen opheffen omdat we overbodig zijn?! Maar vooralsnog is ons werk nog broodnodig. Als raadgever voor onze 174.000 leden bestrijden wij nog steeds veel onwetendheid en misverstanden over wat er kan en mag. Dagelijks horen we aangrijpende verhalen van mensen die hulp zoeken bij hun levenseinde en er alleen voor staan. Mensen die door ziekte, eenzaamheid, moeheid, pijn en fysieke aftakeling geen perspectief meer zien. En die een strijd moeten leveren om waardig te kunnen sterven; hoe, waar en wanneer zij zelf willen.
Fransien van ter Beek
We vieren dit jaar dat we een halve eeuw bestaan, wat een mijlpaal! Hoe het in 1973 begon en wat we bereikt hebben, daar staat deze feestelijke editie vol mee; dat zal ik hier niet allemaal opsommen. Dat we al vijftig jaar strijden voor het recht op een humane en waardige dood voor iedereen en belangrijke resultaten hebben geboekt, moge duidelijk zijn. Met onze euthanasiewet hebben we een van de meest progressieve wetten ter wereld. Waardoor duizenden mensen de kans hebben gekregen om hun leven op een humane en waardige manier te beëindigen. Bovendien hebben we bijgedragen aan het veranderen van de publieke opinie over euthanasie en het debat over het levenseinde, waardoor dat in onze samenleving bespreekbaar en geaccepteerd is geworden.
Maar we zijn er nog niet. Het is belangrijk dat we ons blijven inzetten voor het beter benutten van de ruimte die de euthanasiewet biedt en voor maatschappelijke acceptatie van de mogelijkheden voor een vrijwillig levenseinde. We moeten ons blijven verzetten tegen mensen die onze verworvenheden willen terugdraaien. En we moeten blijven ijveren voor het recht op zelfbeschikking en een humane dood.
Ik wil alle leden van onze vereniging bedanken voor hun inzet en betrokkenheid bij ons werk. Zonder u hadden we niet bereikt waar we nu staan. En ik roep iedereen op om zich bij ons aan te sluiten. Laten we samenwerken om een toekomst te creëren waarin het zelfbeschikkingsrecht van mensen centraal staat en waarin iedereen die dat wil, de kans krijgt om op een humane manier te sterven. •
Wij blijven ons daar sterk voor maken, want wie doet dat als wij het niet doen? We zijn aanjager van het verbeteren van de palliatieve zorg, zodat mensen met een ongeneeslijke ziekte de beste zorg en ondersteuning krijgen en hun leven op een waardige manier kunnen beëindigen als dat hun wens is. Daarover zult u dit jaar meer van ons horen. We stimuleren de verbetering van de geestelijke gezondheidszorg, zodat mensen die lijden aan een psychiatrische aandoening de juiste zorg krijgen en niet worden gedwongen om te lijden. Ook daarover hebben we dit jaar nieuws. We blijven strijden voor het recht op zelfbeschikking en een humane dood voor iedereen die dat wenst. En we ijveren voor een samenleving waarin het levenseinde een persoonlijke keuze is die gerespecteerd wordt en de hulp daarbij als een mensenrecht wordt gezien.
Hoe mooi zou het zijn als we ons in de toekomst kunnen opheffen omdat we overbodig zijn?! Maar vooralsnog is ons werk nog broodnodig. Als raadgever voor onze 174.000 leden bestrijden wij nog steeds veel onwetendheid en misverstanden over wat er kan en mag. Dagelijks horen we aangrijpende verhalen van mensen die hulp zoeken bij hun levenseinde en er alleen voor staan. Mensen die door ziekte, eenzaamheid, moeheid, pijn en fysieke aftakeling geen perspectief meer zien. En die een strijd moeten leveren om waardig te kunnen sterven; hoe, waar en wanneer zij zelf willen.
We vieren dit jaar dat we een halve eeuw bestaan, wat een mijlpaal! Hoe het in 1973 begon en wat we bereikt hebben, daar staat deze feestelijke editie vol mee; dat zal ik hier niet allemaal opsommen. Dat we al vijftig jaar strijden voor het recht op een humane en waardige dood voor iedereen en belangrijke resultaten hebben geboekt, moge duidelijk zijn. Met onze euthanasiewet hebben we een van de meest progressieve wetten ter wereld. Waardoor duizenden mensen de kans hebben gekregen om hun leven op een humane en waardige manier te beëindigen. Bovendien hebben we bijgedragen aan het veranderen van de publieke opinie over euthanasie en het debat over het levenseinde, waardoor dat in onze samenleving bespreekbaar en geaccepteerd is geworden.
Maar we zijn er nog niet. Het is belangrijk dat we ons blijven inzetten voor het beter benutten van de ruimte die de euthanasiewet biedt en voor maatschappelijke acceptatie van de mogelijkheden voor een vrijwillig levenseinde. We moeten ons blijven verzetten tegen mensen die onze verworvenheden willen terugdraaien. En we moeten blijven ijveren voor het recht op zelfbeschikking en een humane dood.