De NVVE wil graag meer per e-mail met haar leden communiceren. Dat is milieuvriendelijker, goedkoper en sneller dan per post. Het gaat bijvoorbeeld om nieuwsbrieven, maar ook om uitnodigingen voor onze bijeenkomsten bij u in de buurt. Heeft u uw e-mailadres nog niet opgegeven of wilt u controleren of we wel het juiste adres hebben? Ga op de website nvve.nl naar Mijn NVVE en pas uw gegevens aan.
Daar kunt u aangeven dat u:
•
wilt deelnemen aan ons ledenpanel
•
per mail uitnodigingen wilt krijgen
•
de tweewekelijkse nieuwsbrief wilt ontvangen
•
ons kwartaalblad Relevant voortaan uitsluitend digitaal wenst te ontvangen
Hartelijk dank voor uw medewerking!
R E D A C T I O N E E L
Xaviera Hollander wil sterven als grande dame
‘Schrap euthanasiezorg uit het Wetboek van Strafrecht’
Opinie: Zelfbeschikking? Het kan!
Wereldwijd discussies over het zelfgekozen levenseinde
Iline Ceelen onderzocht rituelen rondom euthanasie
Mardjan Seighali: ‘Eigen regie is voor mij een noodzaak’
Vooruitblikken na dertig jaar stichting de Einder
Steeds meer verhalen over het levenseinde op sociale media
Verder in dit nummer:
Fransien van ter Beek | Vraag het de NVVE |
NVVE-Nieuws | In de Regiestoel | Boeken |
De Vrijwilliger | NVVE-Diensten
I N H O U D
Nederland was in 2002 het eerste land ter wereld dat euthanasie legaliseerde. Gestaag wordt er steeds meer gebruikgemaakt van de mogelijkheden die de wet biedt; in 2024 is in Nederland bijna tienduizend keer euthanasie verleend. Die groei kwam niet doordat de wet gaandeweg is veranderd, er werden ook geen nieuwe doelgroepen toegevoegd. Het is vooral doordat de bereidheid onder artsen om medewerking te verlenen, toenam. Bovendien groeide onder een breed publiek de kennis over wat er kan en mag en speelt ook het vertrouwen mee dat euthanasie in Nederland op een zeer zorgvuldige manier wordt uitgevoerd. Toch vallen nog altijd mensen buiten de boot. Mensen met dementie of een psychische aandoening, bijvoorbeeld, stuiten nogal eens op terughoudendheid onder artsen.
Daarnaast voorziet de wet niet in euthanasie voor mensen die graag uit het leven zouden stappen maar bij wie onvoldoende medische grondslag aanwezig is. Mensen die zogezegd lijden aan een voltooid leven. Dat er nu voor deze groep mensen niets geregeld is, leidt in de samenleving tot verontwaardiging. Aan de andere kant: kijk eens hoe het zelfgekozen levenseinde in de rest van de wereld is geregeld. Uit het overzicht in deze Relevant blijkt dat wereldwijd maar een stuk of zes landen een wettelijke regeling voor euthanasie hebben. In heel veel landen is er discussie, dat wel, en gelukkig wordt er ook op veel plekken aan wetgeving gewerkt. De conclusie van deze inventarisatie is dan ook dat we in Nederland bevoorrecht zijn met de mogelijkheden die de huidige euthanasiewet ons biedt.
Maar het kan altijd beter, zeggen we erbij. Daarom gebeurt er wel degelijk het een en ander. Zo werken Volt en D66 aan een wetsvoorstel om de strafbaarheid van artsen uit het Wetboek van Strafrecht te schrappen. In deze Relevant leggen Rob Jetten en Jacob Kohnstamm uit hoe dat werkt. Filosoof Ton Vink betoogt in ditzelfde nummer dat je ook de tekst in het Wetboek van Strafrecht zodanig zou kunnen veranderen, dat het niet langer strafbaar is dat je iemand op diens uitdrukkelijk verzoek helpt bij zelfdoding. Zo zou zelfbeschikking echt dichterbij kunnen komen.
Dick Bosscher, eindredacteur
De NVVE wil graag meer per e-mail met haar leden communiceren. Dat is milieuvriendelijker, goedkoper en sneller dan per post. Het gaat bijvoorbeeld om nieuwsbrieven, maar ook om uitnodigingen voor onze bijeenkomsten bij u in de buurt. Heeft u uw e-mailadres nog niet opgegeven of wilt u controleren of we wel het juiste adres hebben? Ga op de website nvve.nl naar Mijn NVVE en pas uw gegevens aan.
Daar kunt u aangeven dat u:
•
wilt deelnemen aan ons ledenpanel
•
per mail uitnodigingen wilt krijgen
•
de tweewekelijkse nieuwsbrief wilt ontvangen
•
ons kwartaalblad Relevant voortaan uitsluitend digitaal wenst te ontvangen
Hartelijk dank voor uw medewerking!
Nederland was in 2002 het eerste land ter wereld dat euthanasie legaliseerde. Gestaag wordt er steeds meer gebruikgemaakt van de mogelijkheden die de wet biedt; in 2024 is in Nederland bijna tienduizend keer euthanasie verleend. Die groei kwam niet doordat de wet gaandeweg is veranderd, er werden ook geen nieuwe doelgroepen toegevoegd. Het is vooral doordat de bereidheid onder artsen om medewerking te verlenen, toenam. Bovendien groeide onder een breed publiek de kennis over wat er kan en mag en speelt ook het vertrouwen mee dat euthanasie in Nederland op een zeer zorgvuldige manier wordt uitgevoerd. Toch vallen nog altijd mensen buiten de boot. Mensen met dementie of een psychische aandoening, bijvoorbeeld, stuiten nogal eens op terughoudendheid onder artsen.
Daarnaast voorziet de wet niet in euthanasie voor mensen die graag uit het leven zouden stappen maar bij wie onvoldoende medische grondslag aanwezig is. Mensen die zogezegd lijden aan een voltooid leven. Dat er nu voor deze groep mensen niets geregeld is, leidt in de samenleving tot verontwaardiging. Aan de andere kant: kijk eens hoe het zelfgekozen levenseinde in de rest van de wereld is geregeld. Uit het overzicht in deze Relevant blijkt dat wereldwijd maar een stuk of zes landen een wettelijke regeling voor euthanasie hebben. In heel veel landen is er discussie, dat wel, en gelukkig wordt er ook op veel plekken aan wetgeving gewerkt. De conclusie van deze inventarisatie is dan ook dat we in Nederland bevoorrecht zijn met de mogelijkheden die de huidige euthanasiewet ons biedt.
Maar het kan altijd beter, zeggen we erbij. Daarom gebeurt er wel degelijk het een en ander. Zo werken Volt en D66 aan een wetsvoorstel om de strafbaarheid van artsen uit het Wetboek van Strafrecht te schrappen. In deze Relevant leggen Rob Jetten en Jacob Kohnstamm uit hoe dat werkt. Filosoof Ton Vink betoogt in ditzelfde nummer dat je ook de tekst in het Wetboek van Strafrecht zodanig zou kunnen veranderen, dat het niet langer strafbaar is dat je iemand op diens uitdrukkelijk verzoek helpt bij zelfdoding. Zo zou zelfbeschikking echt dichterbij kunnen komen.
Dick Bosscher, eindredacteur
R E D A C T I O N E E L