Saiilant detail: toen de ambulancemedewerkers zich meldden bij de receptie van het woonzorgcentrum zag de nachtportier op het scherm dat mevrouw niet thuis was. ‘Is overleden’, stond er. Later bleek dat mevrouw zichzelf die ochtend al netjes had afgemeld bij de receptie.
Als ik alle commotie rond Middel X lees, dan denk ik terug aan deze ervaring. Volgens mij had Huib Drion dit destijds zo ongeveer bedoeld met zijn pleidooi voor ‘De pil van Drion’. •
Hulp bij zelfdoding is strafbaar. De dochters wilden bij de zelfdoding aanwezig zijn en moesten goed weten wat ze wel en niet mochten doen. Daarover heb ik uitvoerig uitleg gegeven. Ik heb ook het dringende advies gegeven het handelen van hun moeder te filmen, zodat duidelijk is dat moeder alle (voorbereidende) handelingen volledig zelf deed. We hebben de benodigde papieren doorgenomen en ook het verloop na het overlijden doorgesproken: huisartsenpost bellen, die schakelt politie en forensisch arts in, die heeft contact met de officier van justitie, mogelijk komt er een verhoor en worden de video-opnames bekeken. De zelfdoding had moeder gepland voor maandag om 11.00 uur. Het weekend gebruikten moeder en dochters om van elkaar afscheid te nemen.
Maandag om 16.00 uur belde de dochter me. Moeder had de medicatie om 11.00 uur ingenomen, viel na een kwartier in een diepe slaap, maar overleed niet. Ik heb geadviseerd af te wachten. De medicatie was immers 25 jaar oud en had wellicht wat van haar kracht verloren. Om 22.00 uur stopte mevrouw met ademhalen. De dochters hebben een uur later de huisartsenpost gebeld (dat uurtje wachten voorkomt dat de ambulancemedewerkers een reanimatiepoging kunnen starten). Dankzij de videobeelden en de papieren zagen de functionarissen dat mevrouw haar eigen zelfdoding had uitgevoerd. Dat is niet strafbaar. Ook was duidelijk dat de dochters niets gedaan hadden.
Hans van Amstel-Jonker
Onlangs was er de eerste rechtszaak over het verspreiden van Middel X (zie pagina 34), u heeft het vast gevolgd. Door deze rechtszaak moest ik terugdenken aan een ervaring die ik enkele jaren geleden had. Van het Adviescentrum van de NVVE kreeg ik het verzoek op huisbezoek te gaan bij een 87-jarige mevrouw. Zij wilde haar leven beëindigen in eigen regie. Daarover had ze wat vragen.
Ik trof in haar aanleunwoning in een woonzorgcentrum een zeer kordate dame aan, samen met haar beide dochters van rond de 60 jaar. Mevrouw vertelde dat haar man 25 jaar geleden was overleden aan een slopende ziekte. Tijdens de laatste periode kreeg mevrouw van de huisarts Vesparax voorgeschreven. ‘Als het niet meer gaat, geef je hem die pillen en sterft hij snel, waardig en vredig’, vertelde de arts.’Ik geef je ook een dosis voor jezelf, dan kun je dat te zijner tijd innemen. Vesparax gaat namelijk uit de handel en is binnenkort niet meer te krijgen.’ Meer dan 25 jaar bewaarde mevrouw de pillen zorgvuldig in een klein etuitje. Haar dochters wisten ervan en kenden het etuitje. Ze wisten ook dat haar moeder de pillen zou innemen als ze haar onafhankelijkheid kwijt zou raken. ‘Volgens de euthanasiewet moet ik uitzichtloos en ondraaglijk lijden om voor euthanasie in aanmerking te komen. Dat wil ik nou juist voor zijn. Ik ben nu 87, ga kwakkelen. Het moment om te gaan is nu gekomen.’
Saiilant detail: toen de ambulance-medewerkers zich meldden bij de receptie van het woonzorgcentrum zag de nachtportier op het scherm dat mevrouw niet thuis was. ‘Is overleden’, stond er. Later bleek dat mevrouw zichzelf die ochtend al netjes had afgemeld bij de receptie.
Als ik alle commotie rond Middel X lees, dan denk ik terug aan deze ervaring. Volgens mij had Huib Drion dit destijds zo ongeveer bedoeld met zijn pleidooi voor ‘De pil van Drion’. •
Hulp bij zelfdoding is strafbaar. De dochters wilden bij de zelfdoding aanwezig zijn en moesten goed weten wat ze wel en niet mochten doen. Daarover heb ik uitvoerig uitleg gegeven. Ik heb ook het dringende advies gegeven het handelen van hun moeder te filmen, zodat duidelijk is dat moeder alle (voorbereidende) handelingen volledig zelf deed. We hebben de benodigde papieren doorgenomen en ook het verloop na het overlijden doorgesproken: huisartsenpost bellen, die schakelt politie en forensisch arts in, die heeft contact met de officier van justitie, mogelijk komt er een verhoor en worden de video-opnames bekeken. De zelfdoding had moeder gepland voor maandag om 11.00 uur. Het weekend gebruikten moeder en dochters om van elkaar afscheid te nemen.
Maandag om 16.00 uur belde de dochter me. Moeder had de medicatie om 11.00 uur ingenomen, viel na een kwartier in een diepe slaap, maar overleed niet. Ik heb geadviseerd af te wachten. De medicatie was immers 25 jaar oud en had wellicht wat van haar kracht verloren. Om 22.00 uur stopte mevrouw met ademhalen. De dochters hebben een uur later de huisartsenpost gebeld (dat uurtje wachten voorkomt dat de ambulance-medewerkers een reanimatiepoging kunnen starten). Dankzij de videobeelden en de papieren zagen de functionarissen dat mevrouw haar eigen zelfdoding had uitgevoerd. Dat is niet strafbaar. Ook was duidelijk dat de dochters niets gedaan hadden.
Hans van Amstel-Jonker
Onlangs was er de eerste rechtszaak over het verspreiden van Middel X (zie pagina 34), u heeft het vast gevolgd. Door deze rechtszaak moest ik terugdenken aan een ervaring die ik enkele jaren geleden had. Van het Adviescentrum van de NVVE kreeg ik het verzoek op huisbezoek te gaan bij een 87-jarige mevrouw. Zij wilde haar leven beëindigen in eigen regie. Daarover had ze wat vragen.
Ik trof in haar aanleunwoning in een woonzorgcentrum een zeer kordate dame aan, samen met haar beide dochters van rond de 60 jaar. Mevrouw vertelde dat haar man 25 jaar geleden was overleden aan een slopende ziekte. Tijdens de laatste periode kreeg mevrouw van de huisarts Vesparax voorgeschreven. ‘Als het niet meer gaat, geef je hem die pillen en sterft hij snel, waardig en vredig’, vertelde de arts.’Ik geef je ook een dosis voor jezelf, dan kun je dat te zijner tijd innemen. Vesparax gaat namelijk uit de handel en is binnenkort niet meer te krijgen.’ Meer dan 25 jaar bewaarde mevrouw de pillen zorgvuldig in een klein etuitje. Haar dochters wisten ervan en kenden het etuitje. Ze wisten ook dat haar moeder de pillen zou innemen als ze haar onafhankelijkheid kwijt zou raken. ‘Volgens de euthanasiewet moet ik uitzichtloos en ondraaglijk lijden om voor euthanasie in aanmerking te komen. Dat wil ik nou juist voor zijn. Ik ben nu 87, ga kwakkelen. Het moment om te gaan is nu gekomen.’