De NVVE wil graag meer per e-mail met haar leden communiceren. Dat is milieuvriendelijker, goedkoper en sneller dan per post. Het gaat bijvoorbeeld om nieuwsbrieven, maar ook om uitnodigingen voor onze bijeenkomsten bij u in de buurt. Heeft u uw e-mailadres nog niet opgegeven of wilt u controleren of we wel het juiste adres hebben? Ga op de website nvve.nl naar Mijn NVVE en pas uw gegevens aan.
Daar kunt u aangeven dat u:
• wilt deelnemen aan ons ledenpanel
• per mail uitnodigingen wilt krijgen
• de tweewekelijkse nieuwsbrief wilt ontvangen
• ons kwartaalblad Relevant voortaan uitsluitend digitaal wenst te ontvangen
Hartelijk dank voor uw medewerking!
R E D A C T I O N E E L
NVVE-consulent Anita van Rozendaal over haar eigen levenseinde
Huisarts: ‘Euthanasie is geen Bol.com-pakketje’
Iris: ‘Het is niet zo dat ik dood wil, maar dit leven kán ik niet’
Het liefst sterft acteur Paul Kooij in het harnas
Opinie: Geef meer rechten aan wie stopt met eten en drinken
Spreekuren zijn de basis van de NVVE-dienstverlening
Renée Mantel maakte film over het verlies van haar vader
Verder in dit nummer:
Fransien van ter Beek | NVVE-Nieuws |
In de Regiestoel | In Beeld | De Vrijwilliger |
NVVE-Diensten
I N H O U D
Consulenten van de NVVE helpen leden op weg bij het maken van soms heel moeilijke keuzes. Zelf doen deze vrijwilligers daarmee een schat aan levenservaring op. De NVVE zorgt daarnaast voor (bij)scholing, zodat zij goed beslagen ten ijs komen als zij weer een indringend gesprek met iemand over het levenseinde aangaan. Maar wat als je als NVVE-vrijwilliger zelf opeens met de vergankelijkheid van je eigen leven wordt geconfronteerd? Anita van Rozendaal werkte bijna twaalf jaar als consulent voor de NVVE. Toen ze te horen kreeg dat ze kanker had en nooit meer beter zou worden, drong tot haar door hoe moeilijk het is om het juiste moment voor je eigen einde te bepalen. Wat ze het moeilijkst vond, was het onbegrip voor haar keuze voor euthanasie, waarmee ze werd geconfronteerd in haar directe omgeving. Was ze niet nog veel te goed, liep ze niet te hard van stapel met haar euthanasiewens? ‘Nee’, zei ze, ‘het is niet dat ik dood wil, al schijnen sommige mensen dat te denken door mijn besluit. Het tegendeel is waar: ik had graag nog een aantal jaar gekregen.’ Relevant interviewde Anita vijf dagen voordat haar op 19 september euthanasie werd verleend.
Al even indrukwekkend is het verhaal van Iris (28). Terwijl psychiaters felle discussies voeren over euthanasie bij psychisch lijden, nadert voor haar het einde van haar euthanasietraject. Gaat dat niet te makkelijk?, vraagt het ene kamp psychiaters zich af, terwijl het andere vindt dat de psychiatrie juist meer open moet staan voor de serieuze doodswens van deze vaak nog jonge mensen. Relevant sprak diverse keren met Iris, die na een lange lijdensweg om euthanasie vroeg. Ze had inmiddels het een en ander meegekregen van het debat, dat venijnig van aard werd. In de ggz leerde Iris veel lotgenoten kennen die er inmiddels niet meer zijn als gevolg van suïcide. ‘Die had ik een ander einde gegund’, vertelde ze. Iris kreeg op 10 september euthanasie.
Dick Bosscher, eindredacteur
De NVVE wil graag meer per e-mail met haar leden communiceren. Dat is milieuvriendelijker, goedkoper en sneller dan per post. Het gaat bijvoorbeeld om nieuwsbrieven, maar ook om uitnodigingen voor onze bijeenkomsten bij u in de buurt. Heeft u uw e-mailadres nog niet opgegeven of wilt u controleren of we wel het juiste adres hebben? Ga op de website nvve.nl naar Mijn NVVE en pas uw gegevens aan.
Daar kunt u aangeven dat u:
• wilt deelnemen aan ons ledenpanel
• per mail uitnodigingen wilt krijgen
• de tweewekelijkse nieuwsbrief wilt ontvangen
• ons kwartaalblad Relevant voortaan uitsluitend digitaal wenst te ontvangen
Hartelijk dank voor uw medewerking!
Consulenten van de NVVE helpen leden op weg bij het maken van soms heel moeilijke keuzes. Zelf doen deze vrijwilligers daarmee een schat aan levenservaring op. De NVVE zorgt daarnaast voor (bij)scholing, zodat zij goed beslagen ten ijs komen als zij weer een indringend gesprek met iemand over het levenseinde aangaan. Maar wat als je als NVVE-vrijwilliger zelf opeens met de vergankelijkheid van je eigen leven wordt geconfronteerd? Anita van Rozendaal werkte bijna twaalf jaar als consulent voor de NVVE. Toen ze te horen kreeg dat ze kanker had en nooit meer beter zou worden, drong tot haar door hoe moeilijk het is om het juiste moment voor je eigen einde te bepalen. Wat ze het moeilijkst vond, was het onbegrip voor haar keuze voor euthanasie, waarmee ze werd geconfronteerd in haar directe omgeving. Was ze niet nog veel te goed, liep ze niet te hard van stapel met haar euthanasiewens? ‘Nee’, zei ze, ‘het is niet dat ik dood wil, al schijnen sommige mensen dat te denken door mijn besluit. Het tegendeel is waar: ik had graag nog een aantal jaar gekregen.’ Relevant interviewde Anita vijf dagen voordat haar op 19 september euthanasie werd verleend.
Al even indrukwekkend is het verhaal van Iris (28). Terwijl psychiaters felle discussies voeren over euthanasie bij psychisch lijden, nadert voor haar het einde van haar euthanasietraject. Gaat dat niet te makkelijk?, vraagt het ene kamp psychiaters zich af, terwijl het andere vindt dat de psychiatrie juist meer open moet staan voor de serieuze doodswens van deze vaak nog jonge mensen. Relevant sprak diverse keren met Iris, die na een lange lijdensweg om euthanasie vroeg. Ze had inmiddels het een en ander meegekregen van het debat, dat venijnig van aard werd. In de ggz leerde Iris veel lotgenoten kennen die er inmiddels niet meer zijn als gevolg van suïcide. ‘Die had ik een ander einde gegund’, vertelde ze. Iris kreeg op 10 september euthanasie.
Dick Bosscher, eindredacteur
R E D A C T I O N E E L